Een onverwachte ontmoeting van twee mannen in laarzen

I.

Het was een feest zoals er zoveel zijn, maar ondanks dat ik niet zo veel gedronken had, was de tijd sneller voorbij gevlogen dan ik dacht. Ik had de laatste bus gemist en moest dus nog drie kwartier door de maanloze nacht lopen om thuis te komen. Gelukkig was de regen, die de hele dag de stad gegeseld had, inmiddels opgehouden. Ik was na een half uur de goed verlichte binnenstad uit en liep door een landelijke buitenwijk bij de schaarse straatverlichting en het licht van de paar huizen waarvan de bewoners nog niet naar bed waren. Achter mij hoorde ik het aanzwellende geluid van een brommer, maar ik schonk er verder geen aandacht aan. Dat had ik beter wel kunnen doen, want toen hij mij passeerde, scheurde hij met volle vaart door een diepe plas. Een flinke golf regenwater maakte alle voordelen van een regenloze avond teniet en in één klap was mijn broek totaal doorweekt. De bestuurder van de brommer werd er blijkbaar evenzeer door verrast, want hij stopte direct en draaide om. Hij deed zijn helm af en zei, zichtbaar geschrokken: “Sorry, ik had je niet gezien! Ik was met mijn gedachten blijkbaar ergens anders.” De grote ogen van de jongen zochten troost bij zijn slachtoffer, terwijl hij de schade opnam. Bij zo’n reactie kon ik ook niet meer boos worden. “Ik ben een beetje nat. Maar geeft niks hoor; dat droogt wel weer.” Hij was duidelijk opgelucht door dit antwoord maar dat was nog niet voldoende. “Kan ik iets doen? Moet je nog ver? Getsie, je bent ook niet zo’n beetje nat. Zo kan ik je ook niet door laten lopen. Sorry hoor, het was helemaal mijn schuld.” Zijn stoere leren jack en hoge zwarte laarzen zouden de indruk kunnen wekken dat het een ruwe motorrijder was, maar zijn zachte gelaatstrekken, slanke postuur en vriendelijke stem bewezen het tegendeel. Hij wees naar een plek in het donker, een paar huizen verder. “Ik woon daar. Kom even binnen dan kan je droge kleren van me lenen.” Het koude modderwater stroomde met straaltjes langs mijn benen, dus na een korte aarzeling leek me dat toch nog niet zo’n gek idee en ik nam het aanbod aan.
Hij stapte af en gezamenlijk liepen we naar zijn huis. Het was best een groot huis en ik vroeg me af of hij nog bij zijn ouders woonde of zo kapitaalkrachtig was dat hij het zichzelf kon veroorloven. Hij zette zijn brommer tegen een hekje en ging me voor op het trapje naar de voordeur. Hij liet me binnen en mijn ogen moesten wat wennen aan het plotselinge felle licht. “Let niet op de troep hoor. Ik ben niet zo’n kei in het huishouden en ik woon alleen.” Dat maakte een einde aan mijn twijfels. Hij liep een zijkamertje in en kwam snel daarna op kousevoeten terug. Zijn leren jas en laarzen had hij uitgedaan en het speet me een beetje dat ik daar niet beter naar gekeken had, want volgens mij stonden jack en hoge laarzen hem heel goed. In het licht van de hal zag ik dat hij inderdaad een knappe, slanke jongen was met een mooie slag in zijn halflange blonde haar en grote open ogen. “Zal ik iets te drinken inschenken, terwijl je je omkleedt? Als je de trap opgaat vind je een broek en een paar sokken in de kast achter de tweede deur.” “Eh, nou, een pilsje graag”, zei ik, overweldigd door zoveel gastvrijheid. De hal was duidelijk met zorg ingericht en straalde al zoveel huiselijkheid uit, dat ik als tussenstop in dit huis best wel even op temperatuur wilde komen.

II.

Ik deed mijn laarzen bij de voordeur uit, zette ze wat verborgen achter een zuiltje en soppend besteeg ik de trap, naast de loper omdat mijn voetstappen nogal wat water en modder achterlieten. Bovengekomen opende ik de tweede deur rechts, maar dat was blijkbaar geen klerenkast. Achter de deur was een grote slaapkamer, blijkbaar de zijne, gezien het weliswaar opgemaakte maar wel beslapen tweepersoonsbed. Ik wilde de deur direct weer sluiten, maar in een ooghoek zag ik een klerenkast half openstaan. Door de opening zag ik een lang, zwartleren voorwerp hangen. Ik wilde mijn nieuwsgierigheid niet verraden door het tapijt met modderwater te besmeuren en sloot de deur dus weer zachtjes om de tweede deur aan de andere kant van de gang te proberen. Daar was inderdaad een inloopklerenkast met stapeltjes broeken en een sokkenmand. Ik nam er een spijkerbroek, een paar sokken en ook maar een handdoek uit. Ik ontkleedde mijn onderlijf, droogde me en trok de schone, droge kleren aan. De broek zat als gegoten – wij deelden duidelijk dezelfde maat.
Mij omkerend naar de trap kon ik mijn nieuwsgierigheid toch niet bedwingen en stapte geruisloos de slaapkamer in. Dichterbij de kast gekomen, klopte mijn hart in mijn keel, niet alleen omdat het voelde dat ik de regels van de gastvrijheid overtrad, maar ook vanwege wat in de kast bleek te hangen: het was een paar superhoge zwarte leren laarzen, met lage hak, maar met een schacht die het hele been wel moet bedekken. Met een snelle blik en een korte aanraking – en een nerveus kloppend hart – zag ik dat ze van echt leer waren en van goede kwaliteit; zo veel weet ik wel van leer om dat te kunnen beoordelen.
Ik verliet zachtjes maar snel de kamer en probeerde mijn hart tot rust te brengen. “Kun je het vinden?”, riep de gastheer van beneden. “Eh… ja, hoor… ik heb al wat gevonden, dank je”, schutterde ik terug. Terwijl ik de trap afliep probeerde ik een onverdachte ademhaling te hervinden. Ik liep op het geluid van rinkelende glazen af de woonkamer in, nam een glas bier aan en ging in de eerste stoel zitten die op mijn pad kwam. Hij nam tegenover mij plaats met een eigen pilsje. “Je kunt ook wel wat schoenen van me lenen, hoor”, zei hij, na een slokje genomen te hebben. “Je laarzen zijn volgens mij ook helemaal verzopen.” Hij had blijkbaar mijn natte laarzen geïnspecteerd – ondanks dat ik ze wat uit het zicht geplaatst had -, maar hij zei het met een vanzelfsprekendheid, alsof hij het helemaal niet vreemd vond dat ik, als man, hoge laarzen onder mijn broek draag, terwijl ik geen gemotoriseerde tweewieler of een edele viervoeter als excuus heb. Zo vanzelfsprekend is dat natuurlijk niet in het tegenwoordige modebeeld. Meestal houd ik mijn favoriete schoeisel ook voor anderen verborgen en wek ik liever de indruk dat onder mijn broek enkellaarzen verscholen zijn. Ik twijfelde of ik mijn ontdekkingstocht in zijn slaapkamer zou verzwijgen, maar ik besloot, na een paar momenten bedachtzame stilte, dat ik zijn gebruik van het woord ‘laarzen’ en het feit dat hij mijn laarzen aan een nader onderzoek had onderworpen én bovendien zelf op zijn brommer hoge laarzen droeg, maar als een bruggetje moest opvatten. “Mooie klerenkast, hoor, al kon ik hem nog niet direct vinden…” Hij keek wat verbaasd, benieuwd naar het vervolg. “Ja, ik had eerst de tweede deur rechts geprobeerd, maar dat was je slaapkamer.” Hij knikte begrijpend. Nu was ik in woorden in elk geval de gang overgestoken, maar ik voelde mijn hart weer tekeergaan en stopte dus daar maar even. “Ik ben trouwens Remco, dat had ik volgens mij nog helemaal niet gezegd, en ik vind het hartstikke tof dat je me zo gastvrij onthaald. Je mag me best nog eens natspetteren.” Hij glimlachte en stelde zich voor als Thomas, zodat we nu eindelijk wisten wie we waren.
“Ik had eigenlijk nog wel een vraagje…”, leidde ik de bekentenis van mijn stiekeme speurtocht in. Hij keek verwachtingsvol. “In je slaapkamer stond een kastdeur open en daar zag ik een paar heel hoge laarzen hangen.” Hij keek betrapt en als door een wesp gestoken en ik vervolgde daarom snel, om de angel uit de spanning te halen: “Ik was heel benieuwd waar je die gekocht hebt want ik vind ze geweldig mooi.” Oef, dat was eruit. Nog nooit had ik tegen iemand anders in één zin de woorden ‘laarzen’ en ‘mooi’ durven gebruiken, bang als ik was dat iemand mijn fascinatie voor laarzen zou ontdekken. Nu was er geen weg meer terug. Ik had het gezegd. Thomas werd vuurrood en keek naar zijn glas, waarin hij zich leek te willen verstoppen. “O, eh…, sorry, dat was eigenlijk niet…”. Hij viel even stil en zocht naar de juiste toon om zich hieruit te redden. Het speet me dat ik hem zo in verlegenheid bracht, maar een andere mogelijkheid om het ijs te breken, zag ik even niet.
Toen, zich realiserend dat er geen vluchtweg meer vrij was, hernam hij zich en probeerde te reageren alsof ik om het merk bier had gevraagd. “Die heb ik zelf gemaakt”, antwoordde hij tot mijn verrassing, met nog licht trillende stem. “Ik ben daar wel redelijk handig in. Fijn dat je ze mooi vindt.” “Ik vind ze prachtig”, zei ik, en na een korte, kunstmatige pauze, deed ik de volgende stap; van nul naar honderd in minder dan een minuut. “’t Is misschien een rare vraag, maar zou ik ze eens mogen passen? Of heb je dat liever niet?” Ook Thomas was duidelijk verrast door de snelheid waarmee de conversatie tussen twee vreemden door alle grenzen van initimiteit brak. “Eh… Natuurlijk. Met alle plezier!” Ook bij hem had opluchting nu alle schutterigheid verdrongen en hij stond direct op. “Loop maar even mee.” Nu was het mijn beurt om verrast te zijn door de snelle wending van het gesprek.

III.
Hij ging mij voor de trap op en liep vastberaden naar zijn slaapkamer. Hij nam de laarzen, die zo hoog leken alsof mijn benen er veel te kort voor zouden zijn, van de hanger en drapeerde ze over mijn hand. “Je kunt ze hier wel even proberen. Eh… wacht eens…” Hij dacht even na en liep naar een andere kast. Ik bekeek het lange leer in mijn hand nauwkeurig, nu op mijn gemak met toestemming van de eigenaar, en zag dat het inderdaad prachtig glimmend dik rundleer was, die de laarzen een natuurlijke stevigheid gaven. Thomas kwam van de andere kant van de kamer terug met nog een bundel zwart leer. “Je kunt die laarzen eigenlijk niet over je broek aandoen, daarvoor zijn ze te strak, denk ik. Hier heb je wat bijpassends dat je erbij aan kunt doen. Kijk maar wat je wilt of durft of aankunt. Maar dan heb ik ook nog een vraagje…” Ik schrok even, bang dat de opgaande lijn van spannend avontuur doorbroken zou worden. “Zou je mij het plezier willen doen om je me beneden in vol ornaat te tonen en samen nog een pilsje te nemen? Voor het geval je je wat opgelaten voelt, heb ik er een maskertje bij gedaan. Dan zie ik niet dat jij het bent.” Het spannende avontuur was dus nog niet afgelopen! “Als je je trouwens eerst nog snel wilt douchen, kan dat ook hoor. Niet dat ik denk dat je niet proper bent, hoor”, voegde hij er verontschuldigend aan toe, “maar zelf vind ik niets zo fijn om het koele leer op mijn huid te voelen als ik net warm en rozig onder een hete douche vandaan kom. De douche is hiernaast” Dat leek me een prima plan en schaapachtig bevestigde ik dat het tonen van het resultaat aan hem een redelijke tegenprestatie was. “Nou, dan zie ik je zo beneden!”, en hij liep met lichtverende tred de kamer uit naar beneden.
Ik wist niet hoe snel ik me naar de douche moest begeven, kleedde me uit, wierp een korte blik in de manshoge spiegel en zag aan mijn keiharde erectie dat ik me bij dit onverwachte avontuur heel lekker voelde. Ik douchte razendsnel maar zorgde dat ik overal goed ingezeept, schoongeschrobd en afgespoeld was onder een bijna te hete straal zoals Thomas had aangeraden. Ik droogde me goed af, heel goed, want ik nam er de tijd voor, om de spanning van wat me te wachten stond nog iets op te voeren. Toen liep ik spiernaakt over de brede gang van het vreemde huis naar de slaapkamer en pakte de laarzen. Ik stapte met mijn linkervoet in de eerste laars en vouwde de leren schacht om mijn been. Mijn benen waren niet te kort, maar precies de goede lengte. De bovenkant van de schacht kwam precies tot aan de holte tussen de binnenzijde van mijn been en mijn pik. Langzaam trok ik de ellenlange rits naar boven en merkte dat de laars vanaf mijn voet de welvingen van mijn been precies en strak omsloot. Er had inderdaad geen broek onder gepast. Het was een heerlijk gevoel zoals het koele stevige leer mijn warme been van begin tot eind in een stevige omhelzing nam. Ik stapte in de voet van de tweede laars, plooide de zwartleren schacht om mijn naakte benen en liet de rits weer langzaam naar boven glijden. Toen ook die het hele been strak omsloten had, was er helemaal geen ontkomen meer aan: mijn beide benen waren van teen tot kruis in een strakke tweede huid van glimmend zwart leer gehuld en een siddering door mijn halfnaakte lijf bekroonde dat goddelijke gevoel. Aan alle wanden van de slaapkamer hingen spiegels en zo kon ik van alle zijden zien dat ík die blote slanke man was in de hoogste en strakste laarzen ter wereld. Ook over mijn schouder kijkend zag ik mijn eigen billen als een bloem pronken boven de strakke zwartleren schachten. Een paar ogenblikken bewonderde ik schaamteloos mijn eigen blote lichaam in deze superlaarzen.
Om de geile spanning nog meer te verhogen, keek ik wat Thomas verder voor mij had uitgezocht. Naast een leren jack zag ik het beloofde leren gezichtsmasker en nog een kledingstuk dat ik niet direct kon thuisbrengen. Toen ik het voor mij optilde bleek het een leren, armloos bodysuit te zijn, met een rits aan de zijkant. Ik stak mijn volledig belaarsde benen één voor één door de beengaten en trok de bodysuit voorzichtig naar boven. Dat viel nog niet mee, want mijn pik had al zo’n recordomvang bereikt dat die er nauwelijks bij in paste. Toen de beengaten de volle lengte van mijn laarzen waren gepasseerd, zag ik gelukkig dat er nog een gat uitgespaard was, waar ik (met de nodige moeite) mijn keiharde en inmiddels reusachtige pik doorheen kon steken. Ik deed behoedzaam mijn armen door de beide mouwgaten en daarmee sloot het leer van de bodysuit zich precies om mijn schouders, borst, taille en billen, alsof hij er zijn hele bestaan op gewacht had om dit blote slanke mannenlijf te omarmen. Ik trok de rits aan de zijkant omhoog, voelde hoe het leer mijn hele bovenlijf omspande en ook hier had Thomas weer volkomen gelijk: de strakke leren bodysuit paste bij de laarzen als de ene laars bij de andere. Ik keek wat me nog meer te wachten stond en zag twee kleine voorwerpen (zwart leer, maar dat hoef ik vast niet meer te zeggen): een klein lapje met zes drukknopen en een gesloten koker met dito knopen, ter grootte van een flinke pik. Ik kon dus kiezen waarmee ik het gat in het kruis van de bodysuit afsloot, maar het mag duidelijk zijn dat die keuze in de praktijk beperkt was: het was onmogelijk om mijn pik onder dat lapje te verbergen en ik koos dus voor de leren peniskoker, die ik voorzichtig om mijn pik stroopte. Ik klikte de drukknopen één voor één dicht en keek in de spiegel. Het leek als of mijn glimmende zwarte pik alle moeite deed om zijn nauwe behuizing af te werpen, zo strak stond hij fier overeind in het gespannen leer. Als laatste lag op de grond nog een paar lange leren handschoenen, zonder vingers, met ritsen bij de polsen. Ik trok ze snel aan en trok de ritsen dicht, waardoor deze mijn armen van hand tot halverwege mijn bovenarm nauw omsloten.
Ik keek nog maar eens in de spiegels, want daar kon ik geen genoeg van krijgen. Ik zag mezelf. Maar niet mezelf zoals ik me die ochtend nog in de spiegel had gezien, maar nu van top tot teen in strak zwart leer gehuld en toch had ik er nog nooit zo naakter dan naakt uitgezien met een bijna rimpelloze glimmend zwarte tweede huid, met mijn zwartleren pik die als enige oneffenheid brutaal de wereld in stak. Zou ik me zo durven vertonen aan wie dan ook? En aan een jongen die ik voor een uur geleden nog nooit ontmoet had? Ik besloot om zijn laatste tip ter harte te nemen en zette het leren masker op. Het was een veilige maar geile toevoeging aan mijn blote leren outfit. Het masker liet de ogen, neusgaten en mond vrij, de laatste niet als een sexpop-achtige verbaasde cirkel, maar als een niet-onvriendelijke horizontale streep, waardoorheen zowel een glas bier als (bijvoorbeeld) een banaan genuttigd kon worden.
Ten slotte deed ik ook maar het leren jack aan; dat maakt in elk geval nog een beetje een “geklede” indruk, want ik moest nu toch eindelijk mijn deel van de deal nakomen en me in deze supergeile outfit aan Thomas vertonen. Het scheelde allicht dat ik zeker wist dat hij zijn eigen blote lijf ongetwijfeld al eens in ieder van deze geile kledingstukken gestoken had.
Ik keek nog eens goed in de spiegel, controleerde of er nog plekken waren waar het leer niet strak rond mijn lichaam zat of vouwen vertoonde (ik vond niks; het paste allemaal perfect) en trok de stoute eh… schoenen aan. Ik haalde diep adem, opende de deur naar de gang en probeerde zo nonchalant mogelijk de trap af te lopen, met mijn trillende benen in de geile superlaarzen. Dat viel nog niet mee, want de trap en hal leken zo groot als een voetbalstadion met een kritisch publiek van alle zijden en ik als leren naaktloper te midden daarvan. Ik liep de woonkamer binnen, waar Thomas zo vriendelijk was om met zijn rug naar de deur een pilsje in te schenken, om mijn entree zo iets te vergemakkelijken. Ik zag dat hij de hoge leren laarzen, die hij bij onze binnenkomst zo schielijk uit mijn zicht had gehouden, weer aan had getrokken. Het waren prachtige kniehoge strakke rijlaarzen, die nu opeens een stuk korter en conventioneler leken dan vóór mijn metamorfose tot geile leerboy in kruishoge laarzen. Hij droeg verder een strakke witleren jeans en door broek en laarzen werden alle welvingen van zijn been en zijn strakke kontje prachtig benadrukt. Ik keek nog een moment met een warm gevoel naar dit plaatje. Mijn pik was na de spannende afdaling van de trap wat in grootte afgenomen, maar door de aanblik van Thomas’ lange, slanke benen in hoge rijlaarzen, voelde ik dat hij zich weer langzaam naar boven een weg baande door de strakke leren koker, totdat hij die weer geheel vulde. Ik meende zelfs het moment te voelen dat mijn eikel tegen het leren plafond van de koker stootte. Nu was ik er klaar voor.
“Nou, daar ben ik dan”, zei ik wat lacherig. Thomas draaide zich tergend langzaam om, vastbesloten de zelfverzekerdheid van een jonge knappe landedelman uit te stralen die bij zijn hoge laarzen paste. Maar toen hij zijn ogen op mijn gemaskerde zwartleren gestalte liet vallen, bleek hij verrast. “Godver… Dat is geil!”, liet hij zich ontvallen en hij schrok van zijn eigen woorden. Ik voelde zijn ogen omhoog glijden vanaf mijn tenen, langs mijn strakgelaarsde benen, een ogenblik rustend op mijn leren pik, mijn leren jack rond mijn bovenlichaam en ten slotte gericht op mijn leren hoofd, op zoek naar mijn ogen, die veilig beschut lagen achter een glimmend zwart masker. Ik genoot van zijn gretige en bewonderende blikken. Wetend dat hij mijn gemaskerde blik niet kon volgen, keek ik schaamteloos naar zijn kruis, waar zijn pik zich zichtbaar zijwaarts een weg baande onder zijn strakke leren broek. God, wat een geile laarzen en een goddelijk lijf had hij. Een spiegel aan de wand achter hem herinnerde me er aan dat ik er zelf ook niet alledaags uitzag. Die lange geile leatherboy in de spiegel, dat ben ik! En die kniehooggelaarsde adonis in strakke, goed gevulde leren broek bewondert mij.
“Dat staat je super”, doorbrak Thomas de stilte en hij liep naar me toe. Hij keek keurend, herschikte het leren jack en het masker. Niet omdat ze niet recht zaten, maar als voorwendsel om de zwartleren kledingstukken met beide handen aan te raken en te omvatten. Hij vatte met zijn beide handen de bovenrand van mijn ene laars (waarbij hij discreet probeerde het blote reepje huid tussen laars en bodysuit niet aan te raken) en trok het leer iets omhoog. Ik voelde de laars mijn hele been tegelijk strelen, al was hij maar een paar millimeter gezakt, en de zool van de laars drukte door het straktrekken licht tegen mijn voet. Wat een zalig gevoel! Mijn pik wipte met een klein schokje omhoog, wat de voorovergebogen Thomas een glimlach ontlokte. Ook mijn andere laars trok hij op dezelfde wijze gladder, maar ik voelde hij onderwijl zijn blik op mijn zwartleren pik richtte, in de hoop dat die weer een vreugdesprongetje zou maken.
Het voelde heel kwetsbaar en intiem en toch was er eigenlijk nog geen aanraking tussen ons geweest. Ik verlangde daar hevig naar met mijn hele strakomsloten zwartleren lijf, naar nog meer kijken, naar nog meer voelen, nog meer ervaren, naar seks.
“De laarzen en witleren broek staan je geweldig, maar eh… als je iets nóg geilers met nóg meer strak zwart leer aan wilt doen, vind ik dat helemaal geen bezwaar, hoor!”, zei ik. “Misschien durf ik dan ook wel mijn masker af te doen en kun je zien wie onder deze geile leren outfit verborgen zit.” Hij lachte een rij witte tanden bloot en zijn blonde kuif danste boven zijn grote ogen. “Ik zal eens kijken of ik nog iets in de kast heb hangen”, zei hij luchtig, maar hij vervolgde op iets gedemptere toon: “Ik vind het wel een beetje eng, hoor. Ik heb dit nog nooit aan iemand laten zien.” Toen liet hij zijn blik nogmaals van top tot teen langs mijn leren lijf glijden en realiseerde zich, dat schaamte op dit moment niet echt meer nodig was. “Hup, aan het werk!”, hernam hij zich, draaide zich om en beende met lichtverende tred, ondanks zijn grote rijlaarzen, de kamer uit naar de gang.

IV.
Ik bleef alleen achter in de kamer. Ik drapeerde me op de leren sofa en met behulp van de daartegenover geplaatste spiegel, probeerde ik een zo verleidelijk mogelijke positie in te nemen. Ik trok mijn linkerlaars strak omhoog en plaatste mijn linkerbeen gebogen op de bank. Het rechterbeen liet ik gestrekt langs de bank op de grond rusten, terwijl ik mijn rug tegen de leuning vlijde.
Ik bewonderde het plaatje in de spiegel en bestudeerde toen de structuur van het leer om mijn bovenbeen. Had ik ooit durven dromen dat ik mijn benen in zulke hoge laarzen van mooi en stevig leer zou kunnen hullen? Wat een geil gezicht om mijn eigen benen zo te zien. Ik streelde mijn linkerbeen met de beide handen van de voet, via de enkels, langs de gladde zwartleren onderbenen – de laarzen zaten ook rond de enkels en daarboven strakker dan laarzen normaal gesneden zijn – en over de knie. Ik liet mijn vingertoppen langs mijn bovenbenen omhoog glijden tot aan de bovenrand van de laars. Ik strekte mijn been even en trok de laars nog even flink strak en glad. Vervolgens staken mijn vingers het reepje blote huid boven de laarzen over, voelden langs de rand van de leren bodysuit en de vingers van rechterhand zochten daaronder naar mijn bilspleet. De rand van het bodysuit liet weinig ruimte over, maar ik kon mijn vingertoppen wel zachtjes laten glijden van anus naar de wortel van mijn pik. Een prettig siddering golfde door mijn lijf. Mijn pik stak nog altijd glimmend van trots de lucht in en ik besloot hem met mijn beide handen stevig te omvatten. In de spiegel zag ik hoe de zwartleren eikel nog boven de omhelzing van mijn beide handen uitrees. Gatverdamme, wat een geil plaatje! Ik strekte mijn rechterbeen zo ver mogelijk uit en bewonderde in de spiegel hoe bij iedere beweging het licht een spelletje speelde langs de meterslange leren schacht. Ik streelde mijn dij en trok voor de zekerheid ook mijn rechterlaars ook nog even strak.
Ik keek mijn spiegelbeeld in de ogen en fluisterde hem in gedachten toe: “Dat ben jíj, geil beest”, en ik glimlachte gelukzalig, al ging dat onder het dikke zwarte leer van het masker grotendeels verloren.
Het geluid van voetstappen op de trap haalde me uit dit schaamteloze opgeilen van mezelf. Wat zou ik te zien krijgen? De wat zwaardere voetstappen klonken als laarzen, maar dat had ik ook niet anders verwacht. Ik checkte nog even of alles goed zat en keek verwachtingsvol over mijn schouder naar de deuropening. Daar verscheen Thomas in volle glorie als één glimmend zwart lang en slank silhouet. Ik vergat mijn eigen verleidelijke houding, zette beide voeten op de grond, ging recht tegenover hem staan en trok mijn laarzen zekerheidshalve goed strak op. Daar stond hij dan: van zijn benen tot zijn nek in een superstrak zwartleren catsuit en dito laarzen tot halverwege zijn dijen met een lage hak van een halve decimeter, genoeg om zijn lange slanke figuur te benadrukken terwijl het wel elegante mannenlaarzen bleven. Dat hij geen vrouw was bleek overigens overduidelijk uit zijn grote zwartleren pik die op dezelfde manier als de mijne met drukknopen aan zijn leren pak bevestigd was en een paar decimeter vooruitstak, als enige onregelmatigheid van zijn perfect strak zittende zwartleren catsuit. Alleen zijn handen, nek en hoofd waren niet door zwart leer bedekt. Hij droeg geen leren masker en zijn vriendelijke, jongensgezicht ontnam aan zijn zwartleren kleren alle hardheid. Hij keek me kort aan en sloeg toen zijn ogen neer, wat hem een vertederende kwetsbaarheid gaf. Ik liep naar hem toe, ging vlak voor hem staan en nam mijn masker af. “Niet bang zijn; ik ben het maar”, zei ik, terwijl we elkaar recht in de ogen keken. Ik verdronk in zijn grote helderblauwe kijkers. Toen, heel kort, raakten onze grote zwartleren eikels elkaar onverhoeds met een kort schokje en precies tegelijk richtten we onze blik naar beneden op deze eerste onwillekeurige intieme aanraking. Terwijl onze gezichten zich nog een houding zochten, hadden onze leren pikken de afstand al overwonnen. We keken elkaar lachend aan, en lieten onze pikken nog wat met elkaar schermen. Ik streelde Thomas met mijn gehandschoende hand over de wang. Hij sloot zijn ogen, drukte zijn neus in mijn leren handpalm en snoof diep. “Je bent een geil stuk, weet je dat wel?”, zei ik zacht. Hij knikte en drukte zijn bovenlijf tegen het mijne. Ik liet mijn leren jack van mijn armen glijden en sloeg toen mijn lange leren handschoen om zijn zwartleren jongenslijf, terwijl mijn blote vingers zijn slanke leren taille streelden. Ik krulde mijn gelaarsde linkerbeen om zijn leren rechterbeen en hoorde het leer schuren en kraken. Omdat de laarzen, handschoenen en bodysuit zo strak om mijn lijf sloten, voelde ik de kleinste beweging over mijn hele lichaam lichaam. Ik gleed met mijn handen om zijn blonde hoofd en zoende hem lang en intens. Ik voelde zijn warme pik tegen me aan drukken; onze tongen namen het schermen van de zwartleren pikken over. Onze leren armen gleden over onze strakke glimmende middels. Ik legde mijn handen op zijn heupen en omvatte zijn slanke taille en hij deed hetzelfde bij mij. We lieten onze handen langzaam naar beneden glijden, totdat we in elke hand een leren bil hadden, die we kneedden, betastten en in onze handen lieten rollen. Plagerig trok hij de rits bij mijn billen langzaam open en liet zijn vingertoppen langs de bilnaad glijden. Ik sloot mijn ogen en gaf me over aan de golf van genot die door mijn onderlichaam schoot.
“Pilsje dan maar?”, vroeg hij, terwijl hij zijn vingers weer terugtrok. “Eh… heel lekker, jammie”, antwoordde ik lachend. Hij trok mijn rits weer omhoog en maakte zich los van onze omhelzing, terwijl onze leren pikken elkaar nog een paar keer uitdagend aantikten…

(wordt vervolgd)

VN:F [1.9.22_1171]
Waardering: 7.2/10 (15 votes x gestemd)
Een onverwachte ontmoeting van twee mannen in laarzen, 7.2 out of 10 based on 15 ratings

Related Posts

Leave a Comment